Everything is BIGGER in the US

En dan heb ik het niet alleen over de American Dreams. Ook al zijn die duidelijk ook groter. Als je bij ons in de klas vraagt wat onze droomjob is komen de meeste niet verder dan de doelgroep waarmee ze willen werken. Als je in mijn Amerikaanse klas naar mensen hun droomjob vraagt vind je een heel aantal mensen die blijkbaar nog moed hebben om de wereld te verbeteren en komen er voorstellen van huizen voor mensen in nood oprichten tot eigen huizen ombouwen tot huizen voor mensen in nood. En als ze geen grote droom hebben dan hebben ze gewoon 'a lot of dreams'. Dat noem ik dan de iets wat realistischere mensen, alhoewel geef mij toch maar de spirit van de eersten.
Maar genoeg over American Dreams want ik ben hier niet voor mijn American Dream, ik ben hier gewoon voor een GROOTSE ervaring te beleven!

Maar ik hoor jullie al denken, wat is er dan nog meer groot!
Laten we weer beginnen bij het begin waar ik de grote wallmart binnentrad waarin al onze supermarkten in Boechouten te samen passen, ze hebben er trouwens ook grote poepen.

En nu we dan toch over lichaamsdelen bezig zijn, al wie ooit heeft beweert dat mijn borsten groot waren, kom naar Amerika want jullie American Dream wacht hier op jullie! Je vindt hier zwartjes met dikke of dunne poepen, dikke of dunne buiken, dikke of dunne gezichten, maar in ieder geval allemaal voorzien van een 'dikke' boezem. Naast hun lichamelijke eigenschappen hebben ze ook enkele andere grote kwaliteiten. Zoals hun zelfvertrouwen dat enorm groot is maar toch niet storend. Eerder facilliterend, ze zijn minder verlegen, vriendelijker en de "Hi's", "What's up", "Come chilling with us", "What a nice dress, glasses, ..." vliegen je rond de oren. Ook hun fierheid is groter, vooral dan de fierheid over de school. Sommige hebben hun plekjes waar ze iets te fier over zijn, zoals de footballpllayers die hun eigen plaatsjes op eisen in de cafetaria. Of de Greeks die bepaalde beschilderde plaatsen in de school opeisen, ik heb geprobeerd er over te wandelen, gelukkig waarschuwde Lucas me op tijd dat de doodstraf er weleens van af zou kunnen hangen. Ik denk dat het dan meer gaat over de mensen die het doen om elkaar uit te dagen maar toch waren mijn knieën lichtjes aan het trillen toen ik speciaal voor jullie een foto van de plaats ging nemen en verklaarden de andere internationale studenten me voor zot.

  Ik heb ook geprobeerd om de grootsheid van de campus op foto vast te leggen maar dat is zo goed als, of eigenlijk gewoon onmogelijk. Maar ik kan je zeggen, Boechout is er niks tegen, en soms moet een mens al eens overdrijven natuurlijk. De auto's die op de campus rond rijden durven hier ook wel al eens groot te zijn, net als het aantal decibels dat hun radio's produceren. Ook de cafetaria is groot (te zien op onderstaand filmpje: 00:55), om van hun aanbod maar te zwijgen. Alleen spijtig dat de grootsheid van het aanbod meestal niet echt gelijkloopt met de kwaliteit van het aanbod. Maar wil je pizza's, hamburgers, internationaal eten, wraps, slaatjes, dessertjes, fruit, pannekoeken, wafels, .... als ontbijt, lunch of diner, dan kan je altijd in de cafetaria terecht! Dit weekend ontdekten we trouwens ook dat onze schoolband nogal tot zeer groot is en indrukwekkend! Sergio vertelt jullie op het einde met zijn prachtig Spaans accentje waar het hier allemaal omdraait: Aggie Pride.

Oh ja moesten jullie het nog niet hebben opgemerkt het filmpje geeft een beeld weer van hoeveel zwarten er hier op school zijn.
  
Ps: the hangovers blijken hier ook groter te zijn ...